Добра працуе гурток “Юных краязнаўцаў” Імянінскай сярэдняй школы, якім кіруе настаўніца Наталля Гірш. Так атрымалася, што ўжо шмат гадоў з імянінскімі гурткоўцамі плённа супрацоўнічае дырэктар Ваенна-гістарычнага музея імя Удовікава Сяргей Гранік. За плячыма школьнікаў сотні пройдзеных пешшу кіламетраў і шмат наведаных гістарычных мясцін роднага краю.
У гэты раз на зімовых канікулах Наталля Гірш прапанавала аднадзённы паход па наваколіцах родных Імянін. Хутка маршрут быў распрацаваны і вынесены на абмеркаванне кружкоўцаў. Атрымаўшы згоду, пайшлі.
Пачаўся паход раніцай ад школы з экскурсіі па вёсцы. Сяргей Гранік распавёў кружкоўцам аб гісторыі іх роднай вёскі, паказаў рэшткі знакамітага Тараканскага ўніяцкага манастыра ордэна Базіліянаў. Па словах дырэктара музея, ужо ў 1710 г. тут быў узведзены комплекс каменных манастырскіх будынкаў. Але гісторыя манастыра на шмат даўняя. Апошнім пробашам мясцовага ўніяцкага храма у 30-я гг. мінулага стагоддзя быў Данат Навіцкі. Пры манастыры ўвесь час існавала іконапісная школа, бібліятэка і за Польскім часам школа рольнікаў.
Нажаль, у часы атэізму храм узарвалі, а з келій манахаў зрабілі амбар. На счасце, некаторыя пабудовы і падзямеллі яшчэ існуюць.
Далей, у карчах ля манастыра, Сяргей Гранік паказаў школьнікам велізарныя каменныя жорнавы. Тут калісьці стаяў на ўзвышшы манастырскі млын, ад якога і застаўся велізарны камень.
Далей ужо падарожжа працягвалася па вуліцах вёскі. На адным са скрыжаванняў вуліц у рове ляжала частка былой мемарыяльнай калоны. Па словах мясцовага жыхара, якога запыталі дзеці, гэтую калону ўстанавілі вельмі даўно, яшчэ да з’яўлення манастыра. На гэтай калоне знаходзіўся цудадзейны абраз. І калі хтосьці з мясцовых сялан доўга хварэў, то з калоны бралі кавалачкі цэглы, расціралі ў парашок і давалі піць нямогламу. Па словах старога суразмоўцы, гэта дапамагала, бо ўсё роўна ніякіх лекаў у тутэйшых жыхароў не было.
Далей маршрут экспедыцыі пралягаў па вуліцах Імянін, дзе школьнікі гутарылі з мясцовымі жыхарамі і прасілі людзей распавесці цікавыя гісторыі з мінулага іх любімай вёскі.
У хуткім часе экспедыцыя апынуліся ў вёсачцы з мілагучнай назвай Брадок. Нажаль, мала ўжо тут засталося жыхароў, і тыя ўсе сталага ўзросту. А гадоў пяцьдзясят таму назад тут бурліла жыццё. Зараз жа паўсюль пустуючыя і пакінутыя дамы.
Прайшоўшы Брадок экспедыцыя накіравалась ва ўрочышча “Пагілныкі”, што ў кіламетры на ўсход ад вёскі. Тут калісь знаходзілася тры хутары, недалёка ад якіх ішла старая “Зялёная дарога”. Яна вяла з Тараканскага манастыра на Брашэвічы і Драгічын. Па ёй пры пабудове каменнага манастыра з урочышча “Цыгельня” (былы цагляны завод Пуслоўскіх), што ў лесе недалёка ад в. Белянок, вазілі цэглу.
Зараз на гэтым месцы некалькі кінутых хат, парослых карчамі і бур’яном. Тут і спыніліся кружкоўцы на абед, які гатавалі на вогнішчы.
Самае галоўнае, што юныя краязнаўцы сапраўды ў гэты дзень даведаліся шмат новага і цікавага аб родным краі і адпачылі. У гэты дзень з імі працавалі кіраўнік гуртка Натальля Гірш і дырэктар музея Сяргей Гранік.
Максим, 2017-01-05
Хороший активный отдых!
Студент, 2017-01-06
Всегда читаю новости музея. Рад, что работа проводится. Молодцы сотрудники!
Адрес: г. Дрогичин, ул. Ленина, д. 163, Республика Беларусь, Брестская обл.
Время работы:8:00-13:00, 14:00-18:00, 8.00-13.00, 14.00-17.00 (суббота, воскресенье)
Телефон: (801644) 7 14 22
Цена билета: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 60 коп. Для остальных категорий населения - 80 коп.
Цена экскурсии: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 5 руб. Для остальных категорий населения - 6 руб.
E-mail: dwhm@d-cult.brest.by
Группа музея в vk.com
Группа музея в Facebook