«Травеньскія прыгоды «Славяначкі»

Напрыканцы траўня кіраўнік дзіцячага калектыву танца “Славяначка” Ганна Гааг для сваіх выхаванцаў арганізавала сумесна з нашым Ваенна-гістарычным музеям імя Удовікава падарожжа па паўднёвай частцы Драгічынскага раёна. Гэта вядомы творчы каллектыў не толькі у нас, але і у Брэсцкай вобласці. Пад кіраўніцтван Ганны Аляксееўны займаюцца школьнікі ва узросце ад 7 да 13 гадоў.

Справа ў тым, што яе дзеці апошнім часам прымалі ўдзел у шматлікіх конкурсах і канцэртах, і за гэта былі заахвочаны цікавым падарожжам у невядомыя пакуль для іх гістарычныя і прыродныя мясціны роднага краю.

Пачалося падарожжа ад гарадзкого Дома культуры. Узяліся быць гідамі для юных танцораў дырэктар музею Сяргей Гранік і навуковы супрацоўнік Алег Ясковіч. Падчас падарожжа яны і распавядалі дзецям цікавыя старонкі гісторыі наведанных мясцін.

Першым аб’ектам знаёмства была капліца-усыпальніца рода Ажэшка, што месціцца ў Закозелі, а таксама стравусіны вальер там жа. Дзецям рассказалі пра тое, як і чаму менавіта ў гэтай вёсцы зявіўся такі велічны і прыгожы гатычны будынак, бровар, канюшня і старадаўні парк.

Страус які знаходзіўся ў вальеры добра ўспрыняў дзіцячы натоўп і нават за тое, што яго пачаставалі хлебам і гуркамі, станчыў.

Наступны прыпынак падарожнікі зрабілі на вадараздзеле ў вёсцы Селішча, штона Дняпроўска-Бугскім канале. Гэта адна з самых маляўнічых мясцін Беларукага Палесся. Тут сыходзяцца два каналы і вада з гэтай кропкі цячэ ў бакі Балтыйскага і Чорнага мораў. Менавіта таму на беразе ўзвышаецца памятны знак.

Праз нейкі час малых танцораў сустракалі памежнікі, застава якіх знаходзіцца ў вёсцы Радастава. Для дзяцей яны паказалі ўсё, што маюць цікавага. Галоўнае, малыя маглі патрымаць у руках сапраўдную зброю, якую выкарыстоўваюць памежнікі, пабачыць іх тэхніку і паглядзць, як яны жывуць.

Апошнім месцам, дзе пабывала “Славяначка”, быў гідравузел ля вёскі Ляхавічы. Цікава, што гэта адзіны драўляны шлюз на водных шляхах Беларусі. Ахоўнік аб’екта рассказаў дзецям і паказаў, як праходзіць пропуск суднаў праз шлюз.

Мабыць, самым цікавым для дзяцей было вогнішча, гатаванне ежы і абед у лесе. Тут стараліся ўсе – і тыя хто гатаваў, і тыя хто снедаў.

Вось такімі былі травеньскія прыгоды “Славяначкі” па маляўнічым навакольлям Прыднепрабужжа. Аб тым што было вельмі цікава і смачна сведчаць фота, якія зрабіў Алег Ясковіч.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Сентябрьские встречи с музеем

В этом году мы отмечаем знаменательную дату – 80 лет с момента окончания Великой Отечественной войны. Это время, когда мы с гордостью вспоминаем о беспримерном мужестве и самоотверженности белорусского народа, который с оружием в руках встал на защиту своей земли. Важно чтить не только подвиги солдат на передовой, но и неоценимый вклад тружеников тыла, чья стойкость и преданность делу помогли приблизить Победу. Мы обязаны быть достойными памяти наших предков, стремиться к новым достижениям и передавать эту священную эстафету будущим поколениям.

диалоговая площадка "Как это было…В сентябре 1939 г."

17 сентября – особенный день для нашей республики, когда мы вспоминаем о единстве народа.Эта дата связана с событиями 1939 года, когда Красная Армия вошла на территорию Западной Беларуси, чтобы защитить ее жителей от надвигающейся угрозы немецкой оккупации.

Навеки вместе. 17 сентября 1939 г.

В сентябре 1939, с началом похода Красной Армии, на территории Дрогичинщины создаются повстанческие отряды для оказания помощи действующей армии. Во главе их стали умудренные годами подпольной борьбы коммунисты. Многие из них отдали свою жизнь за освобождение Родины.

лето в музее

Летние дни – прекрасное время не только для веселья и отдыха, но и для того, чтобы глубже познакомиться с родным краем.Именно поэтому наш Военно-исторический музей имени Д.К. Удовикова с радостью принимал гостей всех возрастов: учащихся, ребят, отдыхающих в оздоровительных лагерях, любознательных студентов и, конечно же, туристов, желающих прикоснуться к истории.

Освобождая Дрогичинщину

212 стрелковая Кричевская орденов Суворова и Кутузова Краснознаменная дивизия в июле 1944 г. прорвала вражескую оборону и стремительно наступала в направлении Иваново-Дрогичин-Кобрин-Брест. Противник отступая, взрывал мосты, повредил центральную дорогу, рассчитывая таким образом задержать стремительное наступление советских войск. Понятно, что это усложняло движение, но остановить бойцов Красной Армии у врага не было никакой возможности.