Сонца ў далонях

Менавіта так можна сказаць пра тыя работы майстра-ўмельца з Драгічына Зою Аляксандраўну Лавіцкую. Гэтая сціплая васьмідзесяцігадовая жанчына па сапраўднаму ў сваёй двухпакаёвай кватэры на трэцім паверсе мае музей народнай творчасці. Кватэру ўпрыгожваюць боль 150 вышытых уручную мастацкіх твораў. Глядзіш на іх і думаеш, ці магчыма такое стварыць з дапамогай іголкі і ніткі? Такога ўзроўню самабытных майстроў можна пералічыць у нашым раёне на пальцах.

Нарадзілася Зоя Аляксандраўна у 1934 г. у шматдзетнай сям’і Аляксандра Кураева ў Зарэчцы. Менавіта так называлася за польскім часам прадмесце мястэчка Драгічын. Ёй добра запомніліся гады ваеннага лехалецця. Яе маці Вольга ў акупаваным Драгічыне засталася з дзецьмі, а бацька таемна пайшоў у партызаны. Хтось з местачкоўцаў данёс ворагам, што Аляксандр Кураеў знік. Маці Зоі выклікалі ў камендатуру на допыт. Праз некаторы час адчапіліся, бо маці даказала ім, што бацьку партызаны забралі, калі ён ездзіў да сваякоў у вёску, і за каналам расстралялі.

Добра памятае Зоя Лавіцкая сваё апаленае вайной дзяцінства і цяжкія пасляваенныя гады. Але нягледзячы на складаны матэрыяльны стан сям’і ёй удалося закончыць Львоўскі сельскагаспадарчы інстытут.

І вось у рамках акцыі “Шляхамі Перамогі” дырэктар Ваенна-гістарычнага музея Сяргей Гранік , выкладчык гісторыі ліцэя Алёна Несцюк і ліцэісты вырашылі наведаць самабытнага майстра-ўмельца Зою Лавіцкую каб навучыцца добраму і вечнаму і патрымаць у руках сонца чалавечай душы – яе вышыўкі.

Павітаўшы гасцей, Зоя Аляксандраўна запрасіла іх у залу. Больш часу ішла гутарка пра тое, як гаспадыні ўдалося стварыць такія шэдэўры і ажывіць з дапамогай нітак і бісера прыгажосць прыроды і чалавечай душы.

Па словах майстра, цяга да вышыўкі ў яе з’явілася, калі яна пайшла на пенсію. За 25 год Зоя Аляксандраўна стварыла некалькі сотняў работ, якія ўражваюць сваёй прыгажосцю і мноствам сюжэтаў. Нечаканым для навучэнцаў было і тое, што гэтая жанчына 16 годаў выкладала ў іх навучальнай установе эканоміку.

Вельмі многа цікавага і карыснага падчас сустрэчы даведаліся вучні ад ветэрана Зоі Лавіцкай. Яна нават расказала моладзі праз якія жудасныя падзеі ёй прыйшлося прайсці падчас акупацыі Драгічына. Тое, што перажыла іх сям’я ў часы вайны, добра захаваліся ў памяці дзяўчынкі.

На развітанне навучэнцы ліцэя дамовіліся, што наступная сустрэча з Зояй Аляксандраўнай адбудзецца ў іх навучальнай установе. Самае галоўнае, па словах выкладчыцы Алёны Несцюк, каб тайны майстэрства вышыўкі не зніклі. І ў гэтым плане ёсць магчымасць набрацца вопыту маладому пакаленню, пакуль жывуць яшчэ тыя, у чыіх далонях сонца, якое ўзыходзіць і азарае чалавечую душу талентам.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Во время осенних каникул – в мир прошлого и истории

Акция «Полезные каникулы» стартовала 02.11.2025г. В филиале прошли тематические мероприятия, в рамках которых посетители интересно и с пользой проводили время на протяжении всего каникулярного периода.

Cоветские учебники - классика, проверенная временем

Учебники советской школы отличались от современных, но они играли важную роль в формировании ценностей и знаний нескольких поколений. И сегодня многие с ностальгией вспоминают их строгие обложки, желтоватую бумагу и неизменный шрифт.

Молодые специалисты, октябрята и…пешие экскурсии по Дрогичину

В октябре в филиале «Военно-исторический музей им. Д.К. Удовикова» уже традиционно проходят экскурсии для молодых специалистов. Во время обзорных экскурсий присутствующие узнают историю возникновения города Дрогичина, его военного прошлого.

Всей семьёй в музей

С 14 по 21 октября филиал "Военно-исторический музей им. Д.К. Удовикова" предоставляет возможность бесплатно всем многодетным семьям в рамках Недели родительской любви посетить экспозиции, а также насладиться выставкой "Свидетели эпохи".

Учитель с отвагой

Вот уже и 80 лет отделяют нас от последних залпов Великой Отечественной войны. В эту осеннюю пору особенно хочется вспомнить учителей – ветеранов войны, которые сменив солдатское обмундирование на гражданскую одежду, вошли в школьные классы. Только в городских школах в то время работали Коньков Иван Ефимович, Баранова Мария Захаровна, Чечко Петр Всеволодович, Есликов Андрей Сафронович, Пицуха Василий Лукъянович, Северинец Александр Федорович, Зайцев Алексей Иванович и многие другие.