Зімовыя прыгоды юных краязнаўцаў

Добра працуе гурток “Юных краязнаўцаў” Імянінскай сярэдняй школы, якім кіруе настаўніца Наталля Гірш. Так атрымалася, што ўжо шмат гадоў з імянінскімі гурткоўцамі плённа супрацоўнічае дырэктар Ваенна-гістарычнага музея імя Удовікава Сяргей Гранік. За плячыма школьнікаў сотні пройдзеных пешшу кіламетраў і шмат наведаных гістарычных мясцін роднага краю.

У гэты раз на зімовых канікулах Наталля Гірш прапанавала аднадзённы паход па наваколіцах родных Імянін. Хутка маршрут быў распрацаваны і вынесены на абмеркаванне кружкоўцаў. Атрымаўшы згоду, пайшлі.

Пачаўся паход раніцай ад школы з экскурсіі па вёсцы. Сяргей Гранік распавёў кружкоўцам аб гісторыі іх роднай вёскі, паказаў рэшткі знакамітага Тараканскага ўніяцкага манастыра ордэна Базіліянаў. Па словах дырэктара музея, ужо ў 1710 г. тут быў узведзены комплекс каменных манастырскіх будынкаў. Але гісторыя манастыра на шмат даўняя. Апошнім пробашам мясцовага ўніяцкага храма у 30-я гг. мінулага стагоддзя быў Данат Навіцкі. Пры манастыры ўвесь час існавала іконапісная школа, бібліятэка і за Польскім часам школа рольнікаў.

Нажаль, у часы атэізму храм узарвалі, а з келій манахаў зрабілі амбар. На счасце, некаторыя пабудовы і падзямеллі яшчэ існуюць.

Далей, у карчах ля манастыра, Сяргей Гранік паказаў школьнікам велізарныя каменныя жорнавы. Тут калісьці стаяў на ўзвышшы манастырскі млын, ад якога і застаўся велізарны камень.

Далей ужо падарожжа працягвалася па вуліцах вёскі. На адным са скрыжаванняў вуліц у рове ляжала частка былой мемарыяльнай калоны. Па словах мясцовага жыхара, якога запыталі дзеці, гэтую калону ўстанавілі вельмі даўно, яшчэ да з’яўлення манастыра. На гэтай калоне знаходзіўся цудадзейны абраз. І калі хтосьці з мясцовых сялан доўга хварэў, то з калоны бралі кавалачкі цэглы, расціралі ў парашок і давалі піць нямогламу. Па словах старога суразмоўцы, гэта дапамагала, бо ўсё роўна ніякіх лекаў у тутэйшых жыхароў не было.

Далей маршрут экспедыцыі пралягаў па вуліцах Імянін, дзе школьнікі гутарылі з мясцовымі жыхарамі і прасілі людзей распавесці цікавыя гісторыі з мінулага іх любімай вёскі.

У хуткім часе экспедыцыя апынуліся ў вёсачцы з мілагучнай назвай Брадок. Нажаль, мала ўжо тут засталося жыхароў, і тыя ўсе сталага ўзросту. А гадоў пяцьдзясят таму назад тут бурліла жыццё. Зараз жа паўсюль пустуючыя і пакінутыя дамы.

Прайшоўшы Брадок экспедыцыя накіравалась ва ўрочышча “Пагілныкі”, што ў кіламетры на ўсход ад вёскі. Тут калісь знаходзілася тры хутары, недалёка ад якіх ішла старая “Зялёная дарога”. Яна вяла з Тараканскага манастыра на Брашэвічы і Драгічын. Па ёй пры пабудове каменнага манастыра з урочышча “Цыгельня” (былы цагляны завод Пуслоўскіх), што ў лесе недалёка ад в. Белянок, вазілі цэглу.

Зараз на гэтым месцы некалькі кінутых хат, парослых карчамі і бур’яном. Тут і спыніліся кружкоўцы на абед, які гатавалі на вогнішчы.

Самае галоўнае, што юныя краязнаўцы сапраўды ў гэты дзень даведаліся шмат новага і цікавага аб родным краі і адпачылі. У гэты дзень з імі працавалі кіраўнік гуртка Натальля Гірш і дырэктар музея Сяргей Гранік.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

НИКТО НЕ ЗАБЫТ, НИЧТО НЕ ЗАБЫТО

9 мая 2025 года прошло республиканское мероприятие "НИКТО НЕ ЗАБЫТ, НИЧТО НЕ ЗАБЫТО". В рамках ежегодной акции музей распахнул свои двери для всех, кто чтит подвиг советского народа.

История одной фотографии: Что рассказывает нам снимок 50-летней давности?

Коллекция «Фотодокументы», хранящаяся в военно-историческом музее им. Д. К. Удовикова, каждый отдельный её экспонат может рассказать очень многое. Держа в руках и рассматривая старые фото появляется желание понять, кто были, отображенные на ней люди, как они жили, что их волновало? Бывает, фотография охотно рассказывает свою захватывающую историю, а иногда приходится поднапрячься, чтобы фото "заговорило".

Нам жить и помнить

В преддверии 80-летия Великой Победы в филиале «Военно-исторический музей им. Д.К. Удовикова» начала работу экспресс-выставка «Нам жить и помнить…», на которой представлены подлинные предметы из фондов музея. Каждый экспонат на выставке является поистине частицей истории отдельного человека и историей страны в целом. Эти предметы – как безмолвные свидетели страшной войны хранят память о своих героях.

Выжить в концлагере и продолжать спасать…

В зале Военно-исторического музея им. Д.К. Удовикова, рассказывающем об оккупационном режиме на территории района, имеется копия Акта Дрогичинской комиссии содействия в работе Чрезвычайной Государственной комиссии по расследованию и установлению злодеяний немецко-фашистских захватчиков, среди подписавших его врач Церенцян Даниил Макарьевич. Как человек с армянскими корнями и славянскими именем и отчеством оказался на Дрогичинской земле?

Музейно-педагогические занятия «Они приближали Победу»

В преддверии 80-летия Великой Победы, сотрудники филиала «Военно-исторический музей им. Д. К. Удовикова» провели серию музейно-педагогических занятий для школьников.