Драгічынскаму раёну несумненна пашанцавала ў тым сэнсе, што ён мае непасрэднае дачыненне да гісторыі Уніяцкай царквы ў Вялікім Княстве Літоўскім, Рэчы Паспалітай і Расійскай Імперыі.
На нашай зямлі ў маёнтку Пярковічы нарадзіўся Кірыла Цярлецкі (…? – май 1607г.), знакаміты беларускі царкоўны і дзяржаўны дзеяч. Займаў шэраг высокіх пасад у праваслаўнай царкве Рэчы Паспалітай. У 1589г. атрымаў ад Канстанцінопальскага патрыярха Іераміі сан патрыяршага экзарха (фармальна намесніка), што было ўпершыню ў ВКЛ і Рэчы Паспалітай.
У 1590 гадах Цярлецкі становіцца адным з ініцыятараў уніі праваслаўнай і каталіцкай царквы, якая была заключана ў 1596г.
Памёр Кірыла Цярлецкі ў Луцку, дзе ў тастаментах і прасіў сябе пахаваць, але з-за маёмаснага канфлікту з Луцкай кафедрай брат епіскапа - Яраш, перавёз яго цела і пахаваў у драўлянай царкве ў Пярковічах (цяпер Драгічынскі р-н). У 1805 годзе мясцовыя землеўласнікі Віславухі замест драўлянай царквы пабудавалі мураваную (цяпер Свята-Успенская), дзе былі прадугледжаны асобныя крыпты для роду Віславухаў і для Цярлецкага. Рэшткі епіскапа захоўваліся ў крыпце да 1970-х гадоў, надмагілле станам на 2018 год знаходзіцца ў Мінску.
Вось надмагілле Кірылы Цярлецкага (1600-х гг.) з в.Пярковічы (Драгічынскага р-на), цяпер захоўваецца ў Мінску.
Штож уяўляла сабой уніяцкая царква на Беларусі (1596-1839гг.)?
Гэта аб’яднанне праваслаўнай царквы на Беларусі і ва Украіне з рымска-каталіцкай царквой. На ўмовах падпарадкавання рымскаму Папе і прыняцця каталіцкай дагматыкі пры захаванні праваслаўнай абраднасці.
Дык вось цэнтрам уніяцтва на тэрыторыі ВКЛ становіцца Тараканскі-манастыр. Фундатарам будаўніцтва гэтага манастыра у 1517г. была Агаф’я Пясачынская. У 18-ст. магнат Ляон Кішка стварае ў Таракані базіліянскі манастыр, побач з якім Гэдэон Дашкевіч, біскуп Пінска-Тураўскі будуе касцёл.
У Тараканскім манастыры на працягу 17-18ст. часцей за ўсё праводзіліся кангрэгацыі ўсяго Базіліянскага ордэна. З 1730г. тут пастаянна размяшчалася рэзідэнцыя генерала літоўскай правінцыі і гэтага ордэна. Пасля паўстання 1831г., калі біскупам літоўскай уніяцкай епархіі стаў ў 1833г. Іосіф Сямашка, пачалося ганенне на ўніятаў і перавод уніяцкіх храмаў ў праваслаўныя. Тараканскі манастыр ў 1836-1846гг. быў месцам ссылкі для уніяцкіх святароў, якія выступалі супраць далучэння да праваслаўя. Пасля забароны уніяцкай царквы, манастыр у Тараканях перастаў быць цэнтрам літоўскай епархіі.
Пад час уніяцтва на тэррыторыі Драгічыншчыны існавалі толькі уніяцкія цэрквы. Шмат якія з іх захаваліся да нашага часу як помнікі архітэктуры драўлянага дойлідства. Аб тых часах напамінаюць у шмат якіх нашых, цяпер ужо праваслаўных храмах культавыя рэчы. Гэта ў першую чаргу іконы, царкоўныя кнігі, дакументы і шмат што іншае. Некаторыя старадаўнія рэчы нашаму музею ўдалось адшукаць і сфатаграфаваць. Але ж іх патрэбна рэстаўрыраваць. Шкада, што на тэррыторыі былога Тараканскага манастыра няма музея, а яго нам так не хапае. Гэта на мой погляд быў бы аб’ект які без сумневу наведвалі б турысты не толькі з Беларусі, але і з-за мяжы.
А цяпер глядзіце на тую спадчыну якая захавалася ад уніятаў.
Уніяцкія абразы захаваліся ў Свята-Успенскай царквы в. Ласінцы (Драгічынскага р-на)
Рэшткі і фота перыяду ІІ Рэчы Паспалітай манастыра Базыльянскага Ордэна в. Таракань (цяпер в. Імянін Драгічынскага р-на), а таксама уніяцкія абразы з царквы в. імянін.
Сяргей Крушына
фото Максім Родзька
Уніят, 2018-12-23
Цудоўная была царква. Сапрады народная...паглядзіце на святых. Яны намаляваны як звычайныя простыя людзі. А музей Тараканскага манастыра патрэбен. Пройзде час і зруйнуюць тое, што яшчэ засталося.
Nemo, 2018-12-23
Придёт время и Белорусская православная церковь уйдёт от Москвы. Как в период унии. Тогда в 16-м веке верующие не понимали, почему братья по вере маскали грабили и убивали литвинов, а Московский Патриархат молчал.
Анонтм, 2018-12-25
Почему бы не сделать перевод на русский?!
Студент, 2018-12-25
Уважаемый Аноним! Мы живём Беларуси, а не России...Вучы мову, яна для цябе спатрэбіцца и вельмі хутка.
Студэнт, 2018-12-27
Чурка не разумее беларускую мову? Во дажыліся...
Традиционно с 10-ми классами в начале лета проводятся трёхдневные сборы по программе допризывной подготовки. В этот раз Военно-исторический музей организовал для СШ№1 и гимназии г. Дрогичина экскурсию в воинские части расположенные в г. Берёза.
Хорошо была организована экскурсия учащихся младших классов СШ №1 учителем Людмилой Волос. Помогал в этом важном деле педагогу директор Военно-исторического музея им. Д. Удовикова Сергей Граник. В этот день на автобусе ребята отправились в южную часть Дрогичинского района. В ходе поездки посетили пограничную заставу «Сварынь», где для ребят заместитель командира провёл экскурсию. Сергей Евгеньевич показал ребятам технику и вооружение стражей границы, а так же ознакомил гостей с бытом.
Под таким лозунгом Военно-исторический музей им. Д. Удовикова провёл на площадке у музея мероприятие, приуроченное к международному Дню защиты детей. 
По просьбе участников прошлого похода, который был организован в первых числах мая, в конце этого месяца был проведён поход вдоль Днепровско-Бугского канала.
"Пионеры, октябрята-это лучшие ребята!" Это фраза, наверное, всплывала у многих, кто когда-либо вступал в ряды пионерской организации. Ведь когда ребенок примеряет на себе красно-зеленый галстук, его сердце наполняется гордостью от мысли о том, что он теперь пионер. Он готов уважать старших, уступать младшим и приходить всем на помощь, если это необходимо. Адрес: г. Дрогичин, ул. Ленина, д. 163, Республика Беларусь, Брестская обл.
Время работы: 8:00-13:00, 14:00-17:00, без выходных
Телефон: (801644) 3 14 22
Цена билета: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 50 коп. Для остальных категорий населения - 70 коп.
Цена экскурсии: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 4 руб. 20 коп. Для остальных категорий населения - 5 руб. 30 коп.
E-mail: dwhm@tut.by
Группа музея в vk.com
Группа музея в Facebook
